Wolność iskrą niepodległości Ukrainy? Tylko w Lęborku! Wspomnienie.

W mieście!

Święto niepodległości Ukrainy rozpoczyna się od licznych przemówień, gdy kulisy wojny, sceny z filmów, a także utalentowani ludzie – przyjmują 1 europejskie stanowisko. Pokój – to dźwignia twórczości, wiary, pracy, zacisza domowego i marzeń. Wyjątkowe okoliczności sprzyjają jednak promocji kilku zasad: udzielania wsparcia i pomocy – tym wszystkim, którzy marzą o powrocie do granic Ukrainy.

Dlatego w takim wyjątkowym dniu – hymny 2 narodów i 2 modlitwy duchownych – reprezentantów kościołów – podnoszą rangę tej uroczystości. Cały świat wywiesza flagi – patrzy na ogrom zniszczeń, wierzy w wyzwolenie i sens pokoju. Inny wymiar współczesności krąży, więc przy duchowości, jako istocie wiary. Bez tego wszystkiego – bez Boga – bez słów – nie ma mocnych narodów na ziemi. Wielka siła przewodnictwa modlitewnego przybliża zatem tajniki odmiennego słownictwa, akcentuje każdą narodowość i wbija kolejne korzenie. Tu na tej lęborskiej ziemi – splatają się umęczone dłonie – dzieci, młodzieży i dorosłych – jako symbole wolności.

W oficjalnych przemówieniach!

Burmistrz naszego miasta przybliża sens bogatej historii, która ukazuje położenie geograficzne i siłę naszej państwowości. Wsparcie udzielane w Lęborku przekłada się zawsze na unicestwianie oznak: zła – ingerencji terytorialnej oraz łamania praw człowieka. Jak podkreśla senator – trudno wierzyć w demokrację, gdy w Europie, w XXI wieku – najazdy, bombardowania, śmierć i braki oznak warunków cywilizacji – uchodzą za normę. Łamiąc system – wyzwalamy zawsze naród na różnych płaszczyznach, wspomagamy dążenia wolnościowe – walczymy wszyscy z 1 celu.

Dlatego podczas wystąpień padają gwarancje ogólnej solidarności, dotyczące wielopłaszczyznowej pomocy, która nawet w trakcie wojny – zasługuje na takie - święto.

Niepodległa Ukraina dotyka, bowiem naszego podłoża w układach choreograficznych, pieśniach, tańcach i strojach. Bogactwo kultury wnika w publiczny występ – buduje ufny klimat, porywa tłumy, przetwarza brawa na – szacunek. Wielkie umiejętności artystyczne przebijają się, wówczas w Lęborku – już od tych najmłodszych aktorów - recytujących poezję, a następnie przechodzą do wykwalifikowanych choreografów i piosenkarzy. Dbałość o kreacje, ludowe akcenty potęguje mistrzowski popis: jakości głosów i ruchów scenicznych.

- w ciszy lęborskiego dnia gasną światła przemocy, ludzie wyobrażają sobie idealny wymiar piękna: dotykają tajnych nutek kultury, która wiruje przy Placu Pokoju, unosi nadzieje – do gwieździstego nieba, podnosi dłonie i pokazuje 1 kierunek. Milczenie – łzy – wzruszenie – to bagaż silnych ludzi. W szumie medialnych nagrań, telefonów komórkowych, laptopów – pojawia się umęczony naród – który udowadnia własną potęgę. Niepodległą cząstkę tej ziemi.

W występie publicznym naród ukraiński reprezentują członkowie Zespołu Switanok oraz artyści indywidualni.

Sława!

Zobacz zdjęcia.

Sylwia Skroś