Spaceruj po Lęborku. Przyroda, kajaki, wieża, o które warto dbać.

Przystanek 1.

Droga  przygotowana do długiej relaksacji wiedzie przez nasz lęborski Park, który, o tej porze roku, odsłania tabliczki informacyjne - wspomagające treningi na świeżym powietrzu oraz nazwy poszczególnych roślin. Teraz - zielony zakątek - pokazuje resztki śniegu, zielone bluszcze wijące się po drzewach, otoczki pni, ścieżki i topniejące bryły. Tylko wysokie szczyty ukazują korony choinek, malownicze pola i zakłady produkcyjne. Kręte ścieżki prowadzą Cię więc  z okolic wyjścia starego Domu Dużego Dziecka, do zabytkowego zamku i rzeki z kolorowymi kaczkami.

Przystanek 2.

Przejście wąską drogą do Przystani Kajakowej przypomina książkowe opisy przyrody, z potęgą zbiorników wodnych, roślin, odbijających się w lustrze: drzew i budynków z czerwonej cegły, aż po cichy zakątek z drewnianymi ławkami, zadaszeniem i miejscem na grilla. Oaza spokoju przyciąga mieszkańców, odkrywa rolę bulwaru, zakamarków rzeki Łeby, dodaje wiary w uprawianie sportów wodnych, organizację udanych spływów, konsumpcję posiłków, skorzystanie z dobrodziejstw cywilizacji i wskazane zwiedzanie Lęborka. Doskonałe – nowe – wyposażenie tego miejsca ukazuje miejskie wiaty, kosze, stoliki, ławeczki, tablice informacyjne, zagrodzone przestrzenie, bezpieczne sektory dla rowerów i kajaków.

Przystanek 3.

W dalszej wędrówce po lęborskim Parku wspinasz się po wysokich kamiennych schodach, gdzie - po tym wskazanym wysiłku - oglądasz Wieżę Ciśnień. Nowy projekt – z licznymi przymiarkami do turystyki, utrudnieniami pandemicznymi – otwiera się dla zwiedzających z dość malowniczymi widokami. I chociaż teraz, przy wiosennej pogodzie – ustawia się mała kolejka chętnych do tego typu relaksacji, to widok na malusieńkie domki - z sentymentalnych zapałek -  przypomina dobrą panoramę naszego miasta. Po 10 minutach oczekiwania na przekroczenie progu tej wieży, pracownik Muzeum opowiada o roli zakładu uzdatniającego lęborską wodę, zbiornikach i rozmieszczeniu na poszczególnych piętrach małych – tematycznych - wystaw. Okazuje się też, że wdrapanie się na wieżę trwa tylko kilka minut, gdyż korzystasz z nowoczesnej windy. Już po otwarciu drzwi naszej wieży widać doskonały i gustowny projekt zagospodarowania i urządzenia wnętrza, bez pstrokacizny i zbytecznych dodatków. Ale na szczycie budowli odsłania się coś malowniczego, przyozdobione śniegiem małe budyneczki, wystające wieżyczki znanych kościołów, czerwone dachy, liczne zakłady produkcyjne, okazałe tereny parku, rzeka, rozległe obszary mieszkaniowe. Po tych  obserwacjach schodzisz schodami na parter, ale z cennymi punktami wystawowymi – od zbiorników po wodzie, po prezentacje fotografii.

Przystanek 4.

Powrót do punktu wyjścia – czyli ulicy Spokojnej - wiedzie Cię przez Park. To tu podziwiasz wysokie drzewa, tabliczki informacyjne o naszej lokalnej przyrodzie, jak i oglądasz z pewnej wysokości pola, oddalone budynki mieszkaniowe.

Tylko teraz wstęp na wieżę odbywa się za darmo. Skorzystaj z tej okazji.

Sylwia Skroś