Jesień utkała w nici bordowe kwiaty
Muzyka dobiegła do roślin z sąsiedniej rabaty
Na ławce w Parku jest miejsce dla każdego
Gdy tylko przysiądziesz się do niego
Wachlarz kolorów zamyka powieki
Pragniemy tak trwać przez wszystkie wieki
Poezja szybuje wysoko do Nieba
I Ciebie tu przy nas codziennie potrzeba!
W koralach jesieni
dzień każdy się rumieni
Bordowe znaki na drzewach
gdy każdy ma wiatr w pięknych śpiewach
A jesień wyciąga gorące herbaty
i zachęca ludzi do kulturalnej nad nią debaty.
Wchodząc na schody
pragnę ochłody
Mgły tylko kołyszą się na łąkach
znika z trawy upragniona biedronka
Muzyka jest , jak liryka
z pierwszych stron gazet nigdy nie znika.
http://nostalgicznosc.blogspot.com
Bądź na bieżąco, polub nas na Facebook.com