Ile jajek, tyle pokarmów?

U franciszkanów!

Bogactwo lęborskiej tradycji – to przynoszenie do kościoła tzw. święconek. W okresie Wielkiej Nocy – zgromadzenie wiernych przy dużym stole oznacza zawsze niedzielne śniadanie. Dlatego po słowach kapłanów, święceniu pokarmów – liczą się zdania skierowane do wiernych. Zarówno sól, chleb, jajka, chrzan, mazurki, baranki, babki, rogale – przybliżają wstęp do wielkiej uczty. Oto Syn Boży – Zmartwychwstaje – oto wypełnia się wola Ojca.

W sensie wiary:

- najważniejsze okazuje się jajko – jako symbol życia, ale w tym czasie pomalowane farbkami, skórkami od cebuli i wydrapane specjalnymi artystycznymi narzędziami. Sztuka tworzenia ludowych pisanek przyciąga zawsze grono turystów, całe rodziny oraz fanów związanych z danym regionem. To specyfika wzorów, wróży wielki publiczny sukces.

- na 2 miejscu pojawia się słodki baranek, dostępny w większości sklepów, który przy napisie Chwalącym Zmartwychwstanie -  dumnie układa się na uroczystym stole.

- na 3 miejscu liczą się domowe przyprawy, przy których smaki poszczególnych potraw nabierają wielkanocnej mocy.

- na 4 miejscu wystają z koszyka pachnące wędliny, w tym szynki i  białe kiełbaski.

A dla ukazania mocy nadziei – przy wiklinowych koszach zawiązuje się ogrodnicze bukszpany. Kolor zielony – to bowiem wielka witalność, zdrowie, przebudzenie przyrodnicze i czas na rozkwitanie wszystkich kwiatów.

Zobacz – pokarmy przyniesione do lęborskiego sanktuarium.

Sylwia Skroś