Za trawami, za zbożami – poetycko w życie wkraczamy!

Gdy stawiam kroki po tych polach

Wiatr mnie do Słońca woła

 

Trawy, kłosy, bujne marzenia

Na sukcesy zamienia

 

1000 słów tak ważnych

Dla przestrzeni rozważnych

 

Tylko nutka poetyckiego świata

Buduje klucz do skrzata

 

I tyle we mnie szczęścia

Co w ciszy westchnień sobie mieszka

 

I tyle spokoju

Na tym polu

 

Marzenia mądry człowiek docenia

Talenty na złote kłosy podmienia

 

Maluje we mnie nitkę przyrody

Dodaje leśnej urody

 

I trwa na pokładzie statku

Żyje w artystycznym dostatku

 

I uśmiech w trawach ukrywa

Bo ścieżka zielona taka bywa

 

A potem na koniec życia

Tylko z ziaren rozlicza

 

A potem przy Zachodzie

Wróży horyzonty w swobodzie

 

Tylko przyroda od wieków przemija

Liczy się więc każda cenna chwila

- Sylwia Skroś

 

 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•