Im silniejsza moc Misterium, tym większa wiara u ludzi – paralelizm.

Od XVI wieku pojawia się w miastach nowa tradycja chrześcijańska. Misterium podbija serca i umysły zgromadzonych ludzi. Świat na 1 dzień zastyga w religijnych przeżyciach. Krzyż wyznacza kierunek wszystkich osobistych rozważań. Droga wiedzie  od gwoździ, po największy symbol cielesnej - ofiary. Syn Boży – stawia kroki na ziemi i bierze na siebie ciężar grzechów.

Zatrzymuje bicie serca.

Ten rodzaj dramatycznego wizerunku scenicznego wkracza na deski teatrów, prowizorycznych scen,  a także wyznaczonych miejskich terenów.

Dlatego ….i……

Lębork – zastyga  w tym wymownym  przesłaniu.

Bóg – patrzy na poszczególne sceny.

Grupa osób udziela się przy Sanktuarium św. Jakuba Ap. i recytuje teksty warte innego podejścia do tematu – śmierci. Wyjątkowy wieczór zapisuje się w historii lokalnej społeczności. Aktorzy w białych szatach, idą….tam, gdzie u  ich stóp pojawia się widok pomniejszonego miasta. Słowa znaczą tyle, co zapiski w Piśmie Świętym. I chociaż odległa przestrzeń, na chrześcijańskiej  osi czasu, nie wróży X wieku, to moc przesłania dotyka bogatego sensu pokazanej drogi.

Kolejny etap. Ciężar krzyża. Istota wiary.

Przeszłość wnika w klasztorne bramy, sceny przygotowane przez Benedyktynów, a edukacja i teatrologia,  połączone z cennymi lekcjami – nakreślają ślady stóp   Syna Bożego.

Miga więc cała przeszłość. Pojawia się przyszłość. Tylko granica pokazuje inne oblicze Wieczności.

Oto – ktoś silniejszy od człowieka – przekracza prędkość światła.

Pokonuje ludzkie słabości i na końcu – Zwycięża.

Symbol naszych czasów – w nowoczesnej formie – woła o znaczącą ścieżkę do Nieba.

 Sylwia Skroś