Porównanie poziomu życia w Polsce i na Białorusi! Zbadaj ceny.

Wieści z Mińska!

Niektóre osoby, w prywatnych wiadomościach,  zadają pytania, jak jest w Mińsku i ogólnie na Białorusi z perspektywy cen i poziomu życia ludzi. I tu niestety nie mam dobrych wiadomości. Ceny na usługi, leki, żywność, materiały budowlane są od 60 do 100% droższe niż w Polsce. Przykładowo za wejście do sali zabaw dla dzieci w supermarkecie zapłacimy 24 złote, za banalny lek na gardło (coś jak nasz Cholinex) zapłacimy od 17 do 23 zł., za obiad  składający się z 2 dań -  w restauracji (bez alkoholu) zapłacimy od 30 do 50 zł. Za m2 średniej jakości paneli podłogowych -  od 40 do 70 zł.

W świecie mody!

Cieszą się u nich popularnością ubrania wyprodukowane w Polsce lub innych państwach UE, ale ceny na nie są o 20% - 40%  droższe. Męska koszula naszej Wólczanki 200 zł, a męskie spodnie monnari nawet 350 zł. Zwyczajna gałka lodów  przy wejściu do kina 4 zł. Znacznie tańsze od polskich są napoje alkoholowe miejscowej produkcji, liczne wyroby ze skóry, buty białoruskich producentów, paliwo i opłaty komunalne. Przykładowo za czynsz z opłatami w 2 – pokojowym  mieszkaniu, w centrum stolicy, mieszkańcy płacą od 70 do 100 zł. Ale ceny mieszkań porównywalne są  do polskich (nowe budownictwo w stolicy od 3500 do 9000 zł).

W  trasie!

Uwagę zwraca, wielka ilość aut klasy Premium, na białoruskich drogach. To swego rodzaju tutejsza moda na luksusowe brandy, które są wyznacznikiem klasy społecznej. Czasami osoba niezamożna, zadłużona latami, zbiera na drogi model auta, aby w ten sposób się wyróżnić i podnieść swój status społeczny. Co do wypłat, to niestety, są rażąco mizerne jeżeli chodzi o cały aparat budżetowy (nauczyciele, służba zdrowia, PKS, PKP, budowlanka, aparat administracji państwowej) od 700 do 1600 złotych. Wyjątek, to różnej maści służby mundurowe - mają wiele przywilejów i funkcjonują na innych zasadach. Natomiast w prywatnych firmach i przedsiębiorstwach, o kapitale zagranicznym, honoraria sięgają od 2000 zł do 8000 zł.

W wierze!

Bardzo cieszy mnie żywy, pełny ognia i pierwotnej prostoty Kościół Katolicki, na Białorusi. Ludzie przychodzą 2 godziny przed mszą, w dni powszednie, aby godnie przygotować się do przeżycia liturgii. W niedziele kolejki do konfesjonałów, po mszach kolejki do kapłana, aby zadać jakieś pytanie na temat Ewangelii z danego dnia. Odczuwa się, że naród przychodzi do świątyni, aby rozmawiać i szukać Boga, a nie z przyzwyczajenia, czy tradycji rodzinnych. W szkołach  dzieci nie mają religii. Kandydaci przygotowują się do sakramentów albo samodzielnie, albo uczęszczając do salek katechetycznych, przy nielicznych parafiach. W całej 2 - milionowej megapolii o powierzchni większej od Warszawy funkcjonują jedynie 4 kościoły i 16 parafii katolickich.

Moje wspomnienia!

 Takie spostrzeżenia po tygodniowym pobycie w mojej kochanej Białorusi. Bardzo się ona zmieniła na dobre  przez  te 4 lata, co tu nie byłem, ale niewątpliwie musi przejść przez gruntowne zmiany, aby polepszyć byt swoich obywateli. Mam nadzieję, że dołączy kiedyś do UE, bo perspektywa dalszej integracji z Rosją może ją jeszcze bardziej osłabić, a nawet zniewolić. Mam nadzieję, że ta recenzja pomoże tym osobom, które tu jeszcze nigdy nie były. Niech piękna przyroda, zdrowa żywność i naturalna białoruska gościnność -  będą do tego zachętą .

Igor Jankowski